مکتب هنري: رمانتيسم

رمانتيسم (Romantisme)

مفهومي متضاد با رئاليسم و كلاسيسيم دارد؛ چرا كه در آن هنرمند در
ساختن آثارش بر احساس خود تاكيد ميكند. اين اسلوب در سالهاي 1790 تا 1840 به اوج خود رسيد. مشخصه هاي اين مكتب عشق به منظره هاي بكر طبيعي و جلوه هاي قاهر آن، رمز و رازهاي هياتها و ظواهر، غم غربت درباره دوران گذشته، اشتياق به نيروهاي لگام گسيخته و تمايل شديد به آزادي مي باشد. آثار اين مكتب را مي توان در تصويرهاي ويليام بليك، منظره هاي ترنر و فريدريش، برخي باسمه هاي گُيا و حتي در برخي آثار ديويد و شاگردانش ديد. برجسته ترين نمايندگان اين مكتب دُلاكروا و ژريكو مي باشند.

!اگه اسلحه نبود

،اگه اسلحه نبود
آدما نه می تونستن فیلم بسازن
نه کارتون
نه بازی کامپیوتری

مكتب هنري: كلاسيسيم

كلاسيسيم (Classicism)
مكتبي است كه در آن كوشش براي احياي خصلت هاي آرماني خصوصاً بر مبناي اصول هنري كلاسيك باستان شده است. اين مكتب بازگشت به هنر يوناني و رومي در دوران رنسانس بوده و از اينرو معيارهاي كلاسيكي زيبايي پيكر آدمي را مطرح مي سازد. استادان رنسانس خود اصولي را در زيبايي شناختي بنا نهادند. مثلاً كارهاي پوسن در سده هفدهم نه فقط تكيه بر كلاسيك باستان دارد، بلكه بر پايه اصول زيبايي شناسي رافائل نيز استوار است. مشخصات اين مكتب تاكيد بر حالت، سادگي، تناسبات و جلوگيري از احساس دروني هنرمند است. در معناي رايج تر كلاسيسيم متضاد با رمانتيسم بوده و اشاره به تقابل نقاشيهاي انگر و دلاكروا دارد.
نئوكلاسيسيم
در سده هجدهم با كاوش شهرهاي زير خاك رفته هركولانئوم و پُمپئي در ايتاليا، جلوه هاي تازه اي را از هنر كلاسيك باستان نمايان ساخت و منجر به ظهور جنبش نئوكلاسيسيم شد كه داويد و انگر از نمايندگان مهم اين مكتبند.